کار بیهوده کردن از پر کردن است

چندینسالی هست که کار می کنم

با تمام انچه غالبا مردها فارغ از آن هستند

با تمام وجدانم

با تمام وجودم

با تمام حس مسئولیت

گاهی خیلی بیشتر از حقوقم

گاهی بیشتر از همه همکارانی فکر می کنند کارهایشان را کرده و الکشان را اویخته اند

اما با عشق به اینکه شب سر راحت رو بالش خواب بی تشویشی بکنم

نه ترس از آخرتی داشته ام و نه توبیخ و تنبیه

فقط  باور داشتم که اینجور باشم

حتی وقتی بعضی  از همان بی دردان نصیحتم می کردند که  بابا هر چه بیشتر کار کنی بیشتر ازت کار میکشند.

بابا بی تو هم چرخ این کار می گرده تونباشی هم کارا پیش میره

دلم می شکنه که فرقی برای کار و بیکاری در این نظام دولتی فاسد نیست

 دلمان خوش است به اینکه روزی قدر ما را خواهند فهمید

جایی خوانده بودم که اشکال کار زنان این است که همیشه خیلی کار می کنند به امید اینکه بلاخره گذر زمان همه چیز را مشخص خواهد کرد و ارزش انها را نشان خواهد داد اما غافل از اینکه در همان دوره ای که او آنقدر سرش توی کارهایش و وظایفش غرق بود مردان هم رده به مدد ابزارهای پاچه خوارانه (!!!!!) به شدت در راه طی پله های پیشرفت انهم با پله برقی هستند .

اکنون هم به مدد اقدامات دولت خدمت گذار و مجلس اصول مدار قرار است تصویب شود که در طی تکریم خانواده ویک سری از این مزخرفات حضور زنان را از محیط های اداری و کاری  کاهش داده وبعد هم دلسوزانه پست های بالاتر را با توجه به مسئولیت سنگین و حساسیت بالا ( و البته حقوق و امتیازات وخیلی چیزهای بالای دیگر) در کنترل بیشتر بگیرند

بعد ما از خودمان می پرسیم چرا ما رییس جمهور زن نداریم

آخه بابا تکریم خانواه .....آخه چرا اینقدر به جای ما فکر می کنید